sábado, 18 de octubre de 2008

día de la hispanidad


He de reconocer que a veces cuando escribo lo hago con ánimo de polemizar. Es más; soy capaz de decir algo que no pienso si creo que con ello combato algún talibanismo que me incomoda por su actitud. Como dudo de absolutamente todo, reacciono violentamente contra toda certeza que se pretende imponer a los demás. Sin embargo, en este caso no pretendo añadir polémica a un tema que al parecer lo es de por sí.
El asunto es que como observo que la mayoría de la gente que me lee vive en hispanoamérica y no tengo casi comentarios (ya supongo que es un porcentaje de mis lectores; si poca gente me lee, casi nadie comenta) voy a hablar de algo que levanta ampollas en la parte hispanohablante de América: ¿Cómo es que se enfadan tanto por el día de la hispanidad?
Se da la circunstancia de que la mayoría de los que elevan sus protestas son descendientes de españoles. Así pues, están echándome a mí la culpa de lo que en realidad hicieron sus abuelos.
Por otra parte, según lo que en su día escribió Francisco de Vitoria, la idea entre los juristas españoles de la época era que a los indígenas americanos se les debía tratar con más benevolencia que a los propios habitantes de la península (al menos en el aspecto religioso). Otra cosa es que la distancia haya convertido estas elucubraciones académicas en la realidad narrada por Fray Bartolomé de las Casas. Pero yo estoy donde estaba de Vitoria, y los que protestan están en donde estaba Pizarro; ¿los antepasados de cuál de los dos son más culpables?
Yo no celebro el descubrimiento y conquista de América, porque hay que reconocer la estupidez de celebrar el descubrimiento de un continente que ya estaba poblado. Desde un punto de vista global, América fue tan descubierta por España como España por el imperio romano unos siglos antes. Comprendo también que para los descendientes de los antiguos pobladores el descubrimiento no sea una fecha para celebrar, pero más por la llegada de nuevas enfermedades que por la llegada de genocidas extranjeros, habida cuenta de que ya había bastantes hijos de puta autóctonos en sus imperios.
Otra cosa que me enerva es la manía de los antropólogos norteamericanos por analizar el genocidio de los españoles, pasando de puntillas por el ejecutado por sus ancestros, que fue bastante peor, a la vista de los resultados.
¡Hala!, ya podéis ponerme a parir (o a pan parir).

4 comentarios:

Fran dijo...

Pois eu te leo cada vez que actualiza co GoogleReader, igual por iso non aparezo nas estatísticas, mais que quede constancia.

O único que quería era engadir era un caso concreto ao fío do que comentas pois xusto o ano pasado os de CQC Argentina realizaron unha reportaxe sobre como se vivía en España o Día da Hispanidade.

Evidentemente foron a Madrid e gravaron a toda esa fauna que non é a mesma senón que entroniza a especímenes como a presidenta da CAM co resulatdo de ofrecer unha imaxe moi moi distorsionda do que é España (intencionadamente, claro).

E eu me pregunto, non serán precisamente os arxentinos os menos indicados para andar a dar leccións dese tipo? Canta poboación indíxena queda na Argentina? De onde se pensan que veñen os Schneider, Scaloni, Martínez ou Romanovich? E temos que concluir por iso que todos foron e/ou son nazis, fascistas colonizadores ou imperialistas xudeus????

E que conste tamén que, a verdade, non é que me sinta moi español (só pola parte que me toca), pero como dis ti, non sei se xeito lento ou disperso, hai que desconfiar sempre de certas verdades absolutas. Nin a vida nin a Historia son brancas nin negras, hai unha ampla gama de pantones...

Fran dijo...

Querías comentarios? Pois toma comentario!

XD

xab dijo...

De acordo. Pero non quero deixar pasar o momento sin salientar esa referencia á xente que hai en Madrid, e que non a hai en ningures. Eses fachas que nos creíamos mortos dende máis atrás dos anos sesenta e que permanecen, en unha pequena reserva, vivindo no centro da capital, mercando o ABC ainda que o vexan un pouco escorado cara ó Partido Comunista. Esa xente está máis lonxe da realidade que os protagonistas de Matrix.
Non lles fagades mal ningún, que están en vías de extinción.

Anónimo dijo...

por alusions (bocadillo de morrons):

como latinoamericano ad hoc, o primeiro e que aqui non se celebra dia da hispanidade ningun, senon, caguemonos loritos, dia da raza. e dicir, como alo nas vosas partes hai trinta anos patras. e ademais e festivo ainda que caia en domingo (como este ano, que se pasou a luns nalguns paises desta rexion). cando se lles pregunta aos autoctonos "que raza?" miran para outro lado: foron aprendidos asi e nunha elevada porcentaxe prefiren pasar por alto que aqui, efectivamente, houbo non un xenocidio, senon varios. o do 12 de outubro especificamente non e, querido xab, pero si deu pabulo as atrocidades, vistas desde o seculo xxi que españois, e despois crioulos, cometeron por todo o continente. claro que tamen hai que ter en conta que para eles tratar de esnaquizar a tupac amaru poñendo catro cabalos a tirar de cadansua extremidade (non o conseguiron, e enton llas cortaron previo paso pola horca mentres lle cortaban a lingua a india micaela, aos primos e demais familia de tupac, adobados o resto co bendito invento español do garrote vil) non era nin pecado, porque tupac amaru, como indio, non era persoa, era salvaxe. ou tampouco era malo na sua cosmovision impostos malparidos xa no indixenismo, pero bastardeados ainda mais polos españois, como a mita, que obrigaba a traballar e morrer nas minas a todo canto indixena lle tocaba nacer, por exemplo, perto do potosi. pozi. asi era e asi se festexa. e se un vai pola avenida do prado, a principal de la paz, ve unha grande estatua dedicada a quen? aos reises catolicos. e en mexico xa poden poñer a caldo aos españois e a malinche no dia da sua independencia, que despois ben festexan tamen a raza. e asi ata que a alguns se lle hincharon e dixeron que non mais dia da raza e si dia do xenocidio. pero asi, claro non e festivo. ou si, porque por exemplo na arxentina instaurouse, en 2006, un novo "feriado" o 30 de marzo: o dia que a xunta militar deu o golpe de estado que deu comezo a ultima ditadura militar no 76. non se celebra pero si se conmemora. memoria verdade e xustiza. estupidez careta, pero mais ainda o e, e vai para o polemista, que aqui no ha pasado nada, a mi que me registren. aqui pasou si, e ben ghrave, con consecuencias que ainda se pagan. home, non foron os holandeses, belgas, ingleses e franceses que desfixeron africa ¡¡¡¡e no seculo XIX!!! ou alguns paises do caribe. pero si que fixeron si. e despois os roca e compañia xa se encargaron de deixar as cousas comme il faut a la manera europea: os branquiños ben feitiños ricos tras dos alambrados y a los otros que los zurzan. es la raza, estupido.